karate.gr: 11 - Οι Μεγάλες Δίκες του Καράτε

Η εκδίκαση της 2ης μήνυσης
στο Β' Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
 

Την Παρασκευή 23-3-22012 δικάστηκε στο B΄ Μονομελές πλημμελειοδικείο Αθηνών η δεύτερη μήνυση Γερόλυμπου κατά Περσίδη η οποία είχε υποβληθεί από τον Οκτώβριο του 2007.

Μάρτυρας υπέρ του Γερόλυμπου όπως πάντα ο κολλητός του Γιώργος Μπίκας. Ήταν μια δίκη η οποία κράτησε περισσότερο από 3 ώρες στην οποία και η κυρία Πρόεδρος και ο κύριος Εισαγγελέας ήταν η πλέον ευγενικοί από όσους με είχαν δικάσει μέχρι σήμερα. Και αυτό διότι έδωσαν βέβαια χρόνο απόλυτα στον Γερόλυμπο να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του αλλά ταυτόχρονα έδωσαν και σε εμένα αρκετό χρόνο, ώστε να αναπτύξω τα αποδεικτικά μου στοιχεία και τις αντιρρήσεις μου.

Βέβαια ακόμα και με αυτές τις πολύ όμορφες συνθήκες για τα Ελληνικά Δικαστήρια η υπόθεση δεν εξελίχθηκε καλά και η απόφαση θεωρώ ότι είναι λανθασμένη, διότι πρώτον εξακολουθεί πάντα να υπάρχει η πίεση του χρόνου, δεύτερο διότι η υπόθεση με τον  Γερόλυμπο είναι μια εκτεταμένη χρονικά υπόθεση διαφορών που έχουν προκύψει μέσα σε 15 συνεχή χρόνια και δεν μπορεί να μαζευτεί βέβαια σε 3 ώρες, τρίτο διότι στην έρευνα της υπόθεσης έπαιζαν ρόλο έννοιες ηλεκτρονικών υπολογιστών και διαδικτύου, πεδίο στο οποίο οι εισαγγελικοί και δικαστικοί λειτουργοί είναι ιδιαίτερα αδύνατοι, και τέταρτο διότι τα κριτήρια με τα οποία λειτουργούν οι σεβαστοί λειτουργοί της δικαιοσύνης δεν αποδίδουν πάντα την αλήθεια και το δίκαιο.

Φυσικά όταν βγει αυτή η απόφαση θα την παρουσιάσω με κριτική στα διάφορα σημεία της και από τώρα όμως διατυπώνω με λύπη μου ότι θα είναι μία παρόμοια απόφαση διατυπωμένη με παρόμοιο τρόπο όπως όλες οι προηγούμενες. Με τρόπο που δεν θα φαίνεται καν η αιτιολογημένη κρίση του εισαγγελέα για την πρόταση της ενοχής του κατηγορούμενου και η απόλυτα αιτιολογημένη κρίση της Προέδρου για την απόφαση της η οποία ήταν απόφαση ενοχής και καταδίκης για εμένα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία από μέρους μου ότι πλέον το Δικαστικό σύστημα αδικεί τον Έλληνα πολίτη. Δεν λαμβάνει κατά πρώτον υπόψη του την βασική αρχή του τεκμηρίου της αθωότητας, κατά δεύτερο ο Εισαγγελέας λειτουργεί συστηματικά με στόχο να καταδικάσει τον Έλληνα πολίτη και ποτέ δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την έρευνα και ανίχνευση της αλήθειας και τρίτο η σεβαστή νομικοί που μας δικάζουν δεν φτάνει μόνο να γνωρίζουν τους νόμους για τα αδικήματα στην εφαρμογή τους, όπως τα γράφουν τα βιβλία, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν και το περιβάλλον μέσα στο οποίο έχουν διαπραχθεί τα αδικήματα. Και το ιδιόμορφο περιβάλλον του χώρου του καράτε καθώς και επίσης εκείνο του χώρου των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου έχουν παράγοντες οι οποίοι είναι άγνωστοι στους δικαστικούς λειτουργούς δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς και η παράγοντες αυτοί οι άγνωστοι επηρεάζουν την βαρύτητα των πράξεων καθώς και των αποδεικτικών στοιχείων. Για παράδειγμα, ο εισαγγελέας και η πρόεδρος που με δίκασαν, φάνηκε καθαρά ότι δεν γνωρίζουν το περιβάλλον του αθλητισμού γενικά, πόσο μάλλον το περιβάλλον του καράτε ειδικότερα, που είναι ιδιαίτερα ιδιόμορφο, ενώ από τη λειτουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου δεν γνώριζαν τίποτα απολύτως.

Ένα άλλο σημείο το οποίο παρατηρήθηκε έντονα και σε αυτή τη δίκη παρόλο η κυρία Πρόεδρος ήταν σχολαστική και τυπική κατά το βαθμό που της επέτρεπε ο χρόνος να είναι, είναι και το ότι τα αποδεικτικά στοιχεία δεν μελετήθηκαν ως προς την βαρύτητα του καθενός και έτσι η εκτίμηση τους ήταν πλημμελής, πράγμα που διαστρέβλωσε την κρίση του κ. Εισαγγελέα και της κας Προέδρου και έτσι οδηγηθήκαμε για άλλη μια φορά σε  μια λανθασμένη απόφαση.

Το κυριότερο όμως στοιχείο της υπόθεσης ήταν ότι: Δεν αποδεικνύεται με κανένα τρόπο ότι το εκτυπωμένο κείμενο του μηνυτή ήταν ανηρτημένο σε κάποια ιστοσελίδα του κατηγορούμενου.

Στην κατάθεση του ο Γερόλυμπος αναφέρθηκε σε ένα σωρό πράγματα εκτός κατηγορητηρίου, δεν δίστασε μάλιστα να δηλώσει ότι η αντιδικίες μας αρχίζουν από το 1993 όταν κατά την άποψη του προσπάθησα να πουλήσω ηλεκτρονικό εξοπλισμό στην ομοσπονδία, ενώ ήμουν επίτιμος πρόεδρος.

Ξέχασα να αναφερθώ σε αυτό στην απολογία μου αλλά αναφέρομαι τώρα εδώ για τις εντυπώσεις που αφήνει. Πραγματικά υπήρξε μια τέτοια αντιδικία σε μια συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου όταν η ομοσπονδία ήθελε να προμηθευτεί ηλεκτρονικό φωτοαντιγραφικό, ηλεκτρονικό φαξ και δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σε προηγούμενη συνεδρίαση είχαμε αποφασίσει όσοι είχαμε επαφές με ανθρώπους που έχουν τέτοια είδη να φέρναμε προσφορές και πραγματικά φέραμε τρία άτομα φέραμε προσφορές. Ο ένας ήμουν εγώ επειδή είχα κάποια επαφή με ανθρώπους που κυρίως είχανε εμπειρία στην κατασκευή δικτύου ηλεκτρονικών υπολογιστών σε επιχειρήσεις, ο άλλος ήταν ο Παναγιωτίδης που έφερε δυο-τρεις προσφορές. διότι είχε και αυτός επαφές με τέτοιες εταιρείες, και ο τρίτος ήταν ο ίδιος ο Γερόλυμπος ο οποίος έφερε και αυτός προσφορές. Ο Παναγιωτίδης και εγώ είχαμε φέρει τις προσφορές των ενδιαφερομένων εξωτερικών προμηθευτών μέσα σε κλειστούς φακέλους, όπως απαιτείται βάσει του νόμου περί προμηθειών για κάθε τέτοια διαδικασία, ενώ ο Γερόλυμπος είχε φέρει τις προσφορές ανοικτές σταλμένες στο φαξ το δικό του, πράγμα το οποίο ακύρωνε αυτόματα την προσφορά και ενώ είχαμε φτάσει σε μια συζήτηση και ανοίξαμε τις προσφορές κατά τις δώδεκα-δωδεκάμισι το βράδυ κατά την συνεδρίαση του Δ.Σ. καθίσαμε και συζητούσαμε ως τις τρείς τα ξημερώματα και μαλώναμε για το αν είναι έγκυρη η όχι η προσφορά του Γερόλυμπου. Τότε αποσύρθηκα εγώ βλέποντας την τρομερή επιμονή του να αγοράσει η ομοσπονδία από τους προμηθευτές που είχε φέρει εκείνος, αντέδρασα και είπα πως «αποσύρομαι από τη συνεδρίαση και αν τολμήσει η ομοσπονδία να αγοράσει με αυτές τις προσφορές θα έβαζα τους δικούς μου προμηθευτές να προσβάλλουν τον διαγωνισμό.

Από τότε είχαμε γίνει μαλλιά-κουβάρια με τον Γερόλυμπο. Εγώ είχα φέρει καθαρές προσφορές βάσει του νόμου των προμηθειών και ο Γερόλυμπος είχε φέρει ανοικτές, μεσολαβώντας ευθέως ο ίδιος προσωπικά και επιμένοντας να αγοραστούν τα δικά του, ενώ εγώ έλεγα να πάρει η ομοσπονδία όποια έχει συμφέρον. Και μάλιστα εγώ ήμουν επίτιμος πρόεδρος της ΕΟΕΚ τότε και άρα δεν αποφάσιζα για αυτές τις αγορές, αφού δεν μετείχα στο ΔΣ, ενώ ο Γερόλυμπος ήταν τότε αντιπρόεδρος της ΕΟΕΚ και αποφάσιζε για την αγορά αυτών που πουλούσε ο ίδιος στην ομοσπονδία.

Τέλος πάντων, αυτό το ξεχασμένο και εκτός υπόθεσης γεγονός το ξανάφερε στο προσκήνιο για να δείξει ότι προσπαθούσα να πουλήσω υλικό στην ομοσπονδία, ενώ στην ουσία αυτός ο ίδιος όχι μόνο προσπάθησε επίμονα, αλλά ταυτόχρονα το πούλησε κιόλας γιατί μετά το αγόρασαν από αυτούς τους προμηθευτές.

Κατά την διαδικασία της δίκης, παρόλο που και ο εισαγγελέας και η κυρία Πρόεδρος ήταν πολύ ευγενείς στην τήρηση των τύπων της δίκης, για άλλη μια φορά απεδείχθη η παντελής άγνοια των εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών περί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το διαδίκτυο. Πραγματικά, το κύριο επίδικο έγγραφο, που υποτίθεται ότι ήταν η εκτύπωση του ηλεκτρονικού αρχείου του άρθρου μου στην ιστοσελίδα μου και το οποίο είχε κατατεθεί μαζί με τη μήνυση, δεν είχε πάνω του κανένα στοιχείο, που να αποδεικνύει ότι ήταν βέβαιο και αναμφισβήτητο αντίγραφο του εν λόγω ηλεκτρονικού αρχείου. Δυστυχώς ακόμα η δικαιοσύνη δεν έχει λύσει αυτό το πρόβλημα και ο έλληνας πολίτης δικάζεται απόλυτα άδικα και στην τύχη σαν να στρίβει κανείς ένα νόμισμα στον αέρα και χειρότερα. Εδώ δίνεται με κλικ αυτό το έγγραφο που υποτίθεται ότι ήταν η εκτύπωση του ηλεκτρονικού αρχείου που εγώ έγραψα. Δεν έχει εκτύπωση τίτλου, ούτε διεύθυνση ιστοσελίδας στο διαδίκτυο, ούτε ημερομηνία εκτύπωσης. Και κυρίως δεν έχει πιστοποίηση αρμόδιας εισαγγελικής αρχής ότι πραγματικά τυπώθηκε από το διαδίκτυο με πιστοποιημένα τα στοιχεία της εκτύπωσης πάνω του. Συνεπώς δεν μπορεί να αποτελέσει ένα βέβαιο, ακλόνητο και μη παραποιήσιμο αποδεικτικό στοιχείο και άρα, σε ένα ευνομούμενο κράτος, μια μήνυση που στηρίζεται σε ένα τέτοιο στοιχείο ΔΕΝ έπρεπε να παραληφθεί από την εισαγγελία, πόσο μάλλον να δικαστεί και μάλιστα σε δίκη που κράτησε τρεις ώρες!!! Εξήγησα στο ακροατήριο ότι αυτό το έγγραφο είναι μια εκτύπωση από ένα πρόγραμμα γραφής κειμένου, όπως το Microsoft Word, με το οποίο πρόγραμμα μπορούμε να αφαιρέσουμε ή να γράψουμε στο συγκεκριμένο έγγραφο Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ πριν το εκτυπώσουμε, και ο εισαγγελέας και η πρόεδρος όχι μόνο δεν κατάλαβαν ότι η απόλυτη δυνατότητα παραποίησης του επίδικου εγγράφου αυτόματα το καθιστά ΜΗ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, ΑΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, αλλά απαξίωσαν να απαντήσουν ή απέφυγαν επειδή δεν ήξεραν τι να απαντήσουν!

Θυμίζω εδώ ότι ο εισαγγελέας κ. Μαργαρίτης Κωστίμπας με πρόεδρο τον κ. Στέφανο-Γρηγόριο Φετζιάν με είχαν δικάσει, σε πανομοιότυπη περίπτωση πλήρους άγνοιας ηλεκτρονικών υπολογιστών και διαδικτύου, αφού δεν γνώριζαν ούτε πως αλλάζει η ημερομηνία στον υπολογιστή, στη δίκη που βλέπετε με κλικ εδώ!

Είναι απαράδεκτο να δικάζεται ένας έλληνας πολίτης για αδικήματα σε περιβάλλον ηλεκτρονικών υπολογιστών και διαδικτύου από εισαγγελείς και δικαστές που έχουν πλήρη άγνοια από αυτό το περιβάλλον, όταν αυτό επηρεάζει αποφασιστικά την αξιολόγηση και των συναφών με το αδίκημα πράξεων. Τέτοιες ανόητες διαδικασίες οδηγούν μοιραία σε δικαιολογημένη αγανάκτηση του πολίτη προς το δικαιοδοτικό σύστημα της χώρας και τους λειτουργούς του.

Στη συνέχεια, ο κύριος Εισαγγελέας συστηματικά παρόλο που είδε τα σημεία τα οποία απέδειξα ότι δεν στοιχειοθετείται κατηγορία για γεγονός το οποίο να είναι ψευδές και να το διέδωσα εν γνώσει της αναληθείας του, δηλαδή δεν υπήρχε βάσιμη κατηγορία για συκοφαντική δυσφήμιση παρόλα αυτά δεν εμβάθυνε με ερωτήματα του στα πέντε-έξι γεγονότα για τα οποία κατηγορούμαι, αλλά εστίασε μόνο και μόνο στο γεγονός των 47 εκατομμυρίων, που είχανε αναφερθεί στη δίκη του Παναγιωτίδη το 1999, τα οποία δεν αναφέρθηκαν στον απολογισμό του 1999. Για αυτά τα 47 εκατομμύρια ενώ εγώ στην διατύπωση στο κείμενο μου είχα γράψει πεντακάθαρα ότι ο Γερόλυμπος κατηγορήθηκε για «περίεργη μη καταχώρηση 47 εκατομμυρίων στον απολογισμό του 1999» ο εισαγγελέας διαστρέβλωσε την διατύπωσή μου λέγοντας ότι τον κατηγόρησα για "υπεξαίρεση 47 εκατομμυρίων". Αυτή είναι ευθεία διαστρέβλωση της αλήθειας, ενώ ταυτόχρονα είναι διόγκωση της βαρύτητας ενός στοιχείου που περιλαμβάνεται μέσα στα αποδεικτικά στοιχεία σε αντίθεση με την εκμηδένιση της βαρύτητας των άλλων στοιχείων που περιλαμβάνονταν στα αποδεικτικά στοιχεία και έτσι από τις πέντε-έξι κατηγορίες εστίασε μόνο στην μισή κατηγορία από αυτές.

Ακόμα όμως και παρόλη αυτή την εστίαση στην μισή κατηγορία από τις 5-6 κατηγορίες, όταν τελείωσε την αγόρευση του διατύπωσε: «Προτείνω την ενοχή του κατηγορουμένου, όπως κατηγορείται». Αυτή η κατά συνήθεια περιληπτική έκφραση, που γλιτώνει εισαγγελείς και δικαστές από το να γράφουν πολλά για αιτιολογίες, αποτελεί μια ευθεία διαστρέβλωση της αλήθειας εις βάρος του Έλληνα Πολίτη, διότι το «όπως κατηγορείται» σημαίνει "όπως έχει γραφεί το κατηγορητήριο", δηλαδή και για τις 5-6 ξεχωριστές και συγκεκριμένες κατηγορίες, ενώ στην ουσία είχε εντοπίσει μόνο τη μισή από τις πέντε και αν αυτή ήταν σωστή. Μαντεύω ότι δεν θα διατυπωθεί ιδιαίτερο αιτιολογικό του εισαγγελέα μέσα στην απόφαση για την πρόταση ενοχής ή θα αφεθεί να καλυφθεί από το αιτιολογικό της προέδρου.

Γιατί όμως να γίνεται αυτό, αφού η πραγματική βαρύτητα της απόφασης αρχίζει από την πρόταση του εισαγγελέα? Γιατί να επωμίζεται η/ο δικαστής και την ευθύνη των απόψεων του εισαγγελέα?  Πιστεύω ότι δεν θα ερευνηθούν ένα-ένα τα αποδεικτικά στοιχεία που κατέθεσα, ώστε να γίνει αποδεκτή η να απορριφθεί αιτιολογημένα η βαρύτητα τους και θα έχω στο τέλος μια απόφαση τελείως ελλιπή, ώστε να μην μπορούν να προσβληθούν τα αιτιολογικά των κρίσεων του εισαγγελέα και της Προέδρου. Ο δικηγόρος μου έκανε μια καλή αγόρευση, ήταν πολύ ποιο ήπιος από εμένα και διασκέδασε λίγο τις εντυπώσεις με τρόπο, ώστε να υπαναχωρήσει λίγο από τη σκληρή του στάση ο εισαγγελέας και όταν δέχτηκε η πρόεδρος την ένοχή και πρότεινε ο εισαγγελέας ποινή αυτή να είναι η κάπως επιεικής.

Μετά το τέλος της κατάθεσης του Γερόλυμπου του υπέβαλα τρεις-τέσσερις ερωτήσεις και μετά το τέλος της κατάθεσης του Μπίκα επίσης υπέβαλα στον Μπίκα τρεις-τέσσερις ερωτήσεις, στις οποίες δεν δόθηκε καμιά σημασία.

Ανάλυση και σχολιασμό της απόφασης θα κάνω όταν θα την πάρω καθαρογραμμένη.

karate.gr - για όσους ξέρουν να διαβάζουν!

 Αρχική     Επικαιρότητα     Οι Δίκες του Καράτε