karate.gr:  07 - Περιεχόμενα Ιατρικής

ΙΑΤΡΙΚΗ

ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΡΟΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ

Μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί τη γροθιά σαν όπλο, ένας μαθητής του καράτε συχνά διδάσκεται να σχηματίζει γροθιά με ένα ειδικό τρόπο και να χτυπάει με τις αρθρώσεις του δείκτη και του μεσαίου δακτύλου. Επίσης καθοδηγείται να τοποθετεί στην ίδια ευθεία τα μακριά οστά της παλάμης που αντιστοιχούν στον δείκτη και τον μέσο δάκτυλο (δεύτερο και τρίτο μετακαρπικό οστό) με το μακρύ άξονα του πήχη. (Σχ.1α και 1β).

Υπάρχουν σπουδαίες μηχανικές αρχές πίσω απ' αυτές τις διδασκαλίες.

Ένας λόγος είναι η ύπαρξη στερεάς επαφής, οστού προς οστό, διαθέσιμης για τη μεταφορά της ορμής που εξασκείται κατα μήκος του δεικτιαίου και μέσου μετακαρπικού πάνω στον καρπό (Σχ.2). Σημειώστε την έλλειψη οστέινης υποστήριξης για το πέμπτο μετακαρπιαίο, που στηρίζεται πάνω στο κόκαλο που σημειώνεται με ένα σταυρό στο σχήμα, πάρα πολύ λοξά.

'Άλλη αιτία για την εκλογή των δύο αυτών δακτύλων είναι η υποστήριξη από το παχύ γκρουπ των μυώνων του αντίχειρα, γνωστό σαν “εξέχον θέναρ”. 'Επίσης τα άλλα δύο δάχτυλα δεν έχουν δυνατή υποστήριξη και εύκολα θα κάμπτονταν σε δυνατό χτύπημα.

Επί πλέον τα μετακαρπιαία του δείκτη και του μέσου είναι μεγαλύτερα στην περιφέρειά τους και γι’ αυτό αντέχουν ευκολότερα στο σοκ της πρόσκρουσης, εν αντιθέσει με το πέμπτο μετακαρπικό που κινείται εύκολα προς όλες τις κατευθύνσεις και που θα θρυμματιζόταν εύκολα σ' ένα κυκλικό χτύπημα.

Η δύναμη κρούσης μεταφέρεται ευκολότερα σ' ευθεία γραμμή από κόκαλο σε κόκαλο. Λιγοστεύει όταν ο καρπός είναι λυγισμένος σε οποιαδήποτε θέση από την ευθυγραμμία που φαίνεται στα Σχ. 1α & 1β. (Για παράδειγμα κακής τοποθέτησης δείτε Σχ.3α, 3β). Αυτό συμβαίνει γιατί οι σύνδεσμοι των αρθρώσεων και οι τένοντες είναι κάπως ελαστικοί και όσο τεντωμένοι κι' αν κρατιούνται δρουν σαν ανεπιθύμητοι αποσβέστες κρούσης. Επίσης μια λοξή τοποθέτηση του καρπού μειώνει τη δύναμη επειδή κατά τη στιγμή της κρούσης ο καρπός τείνει να απομακρυνθεί κι άλλο από την ευθεία.

Η δύναμη της κρούσης μεταδίδεται από τα δάχτυλα στον καρπό και απ' εκεί στα δύο οστά του πήχη, την κερκίδα από πλευράς αντίχειρα και την ωλένη από πλευράς μικρού δακτύλου και μετά στον αγκώνα.

Αυτές οι μηχανικές αρχές μεταφοράς δύναμης υπαγορεύουν το γερό σχηματισμό καρπού-γροθιάς για τις ευθείες γροθιές (tsuki). Το δεύτερο και τρίτο μετακαρπιαίο πρέπει να ευθυγραμμίζονται με τον πήχη και τα σημεία κρούσης πρέπει να είναι ο δείκτης και ο μέσος δάκτυλος, στις αρθρώσεις τους και ποτέ το μετακαρπιαίο του μικρού δακτύλου,

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκληρύνει το δέρμα των χεριών: να χτυπάς τη σκληρή makiwara, να χτυπάς ένα σανίδι και κάθε μέρα να αυξάνεις τα χτυπήματα, να κάνεις κάμψεις (push-ups) με τις αρθρώσεις των δακτύλων και να μουλιάζεις τα χέρια στο αλατόνερο. Βέβαια υπάρχουν και σκληρότεροι τρόποι. Να τρίβεις τα χέρια σου πάνω σ' ένα παχύ, άγριο σκοινί που έχεις δέσει γύρω από ένα στύλο, μέχρι που να φαγωθεί η επιδερμίδα. Αυτό να γίνεται κάθε μέρα ώσπου τελικά τα χέρια γίνονται μια μεγάλη μάζα από κάλλους. 'Ένα φονικό όπλο, χέρια που δεν μπορούν να πιάσουν κουτάλι η πιρούνι η να ξεφυλλίσουν ένα βιβλίο.

Ας εξετάσουμε τις διάφορες μεθόδους σκλήρυνσης των χεριών. Ευτυχώς το τρίψιμο πάνω στο σκοινί του στύλου είναι σπάνιο. το μούλιασμα στο αλατόνερο είναι μη αποτελεσματικό επειδή μόνο σκληραίνει την επιδερμίδα. Παλιά οι μποξέρ χρησιμοποιούσαν αυτό το τρυκ στο πρόσωπό τους για να μην ματώνει και σκίζεται. Η μακιβάρα σκληραίνει μόνο το μέρος του χεριού που χρησιμοποιείται για γροθιές, ενώ τα πους-άπς με τις αρθρώσεις σκληραίνουν μόνο τις αρθρώσεις.

Προτού καταλάβουμε τις συνέπειες της σκλήρυνσης, ας εξετάσουμε λίγο την ανατομία των αρθρώσεων. Τα δάχτυλα μαζεύονται και προεκτείνονται από μια σειρά τενόντων που διατρέχουν από τούς μυώνες του πήχη έως το άκρο χέρι, πάνω από τις αρθρώσεις και έως τα δάχτυλα. Το δέρμα καλύπτει αυτούς τους τένοντες (Σχ. Α, Β). Όταν χτυπάμε μια σανίδα ή κάνουμε πους-άπς με τις αρθρώσεις, η γραμμή της επαφής πηγαίνει κάτω απ' το δέρμα κατ' ευθείαν στους τένοντες και στο κόκαλο. το δέρμα και οι τένοντες συνθλίβονται μεταξύ του ξύλου και του οστού. Επαναλαμβανόμενη εκτέλεση της ίδιας άσκησης έχει σαν αποτέλεσμα μια μικρή κυτταρική καταστροφή και ερεθισμό των ιστών του δέρματος και των τενόντων. Το αποτέλεσμα είναι φλεγμονή αυτών των ιστών που σιγά-σιγά παχαίνουν και σκληραίνουν - Ο περίφημος σχηματισμός κάλων. Το να παχύνει το δέρμα δεν είναι σπουδαίο, μιάς και είναι μόνο το εξωτερικό κάλυμμα. Φυσιολογικά οι τένοντες είναι φτιαγμένοι από ένα λεπτό, εύκαμπτο, μαλακό νήμα που γλιστρά σαν σχοινί τροχαλίας, ευαίσθητα πάνω απ' το οστό. Αλλά πάχυνση των τενόντων έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια ελαστικότητας και της μαλακότητας και εκ τούτου θα εμποδίζει τις κινήσεις των δαχτύλων. Η επιδεξιότητα των χεριών ως ένα βαθμό θα χαθεί, όπως στο πιάνο ή στην κιθάρα ή τη ζωγραφική.

Ας εξετάσουμε ακόμα την ανατομία του χεριού η άκρη των οστών των δακτύλων υπερκαλύπτει το τέλος των οστών της παλάμης στις αρθρώσεις. Μαλακή και απαλή κίνηση εδώ, εξαρτάται από την μαλακή επιφάνεια των ενώσεων για να επιτευχθεί αυτό, το τέλος του οστού καλύπτεται μ' ένα λεπτό στρώμα χόνδρου που προμηθεύει μια μαλακή, γλιστερή επιφάνεια. Ακόμη κι αν λυγίζουν τα χέρια, τα οστά υπερκαλύπτονται, χόνδρος πάνω σε χόνδρο. (Σχ. C, D).

Στα πους-άπς με τις αρθρώσεις ή τις γροθιές σε σκληρές επιφάνειες, το κόκαλο του δακτύλου τρίβεται και πιέζεται πάνω στο κόκαλο της παλάμης με αξιοσημείωτη δύναμη, συνθλίβοντας τα στρώματα του χόνδρου ανάμεσα στα κοκάλα. με τη συνεχή εκτέλεση αυτών των ασκήσεων, τα καλύμματα από χόνδρο φθείρονται, τα κοκάλα τώρα τρίβονται, άμεσα αναμεταξύ τους, όλο και πιο άγρια, με αποτέλεσμα φλεγμονή και πρήξιμο και ίσως μόνιμη αρθρίτιδα που θα καταστρέψει την άρθρωση. τα πους άπς με τις αρθρώσεις συνεισφέρουν περισσότερο στην αρθρίτιδα παρά στις γροθιές.

Η τεχνική shuto για την σκλήρυνση της κόψης του χεριού είναι κοινή. Ευτυχώς δεν υπάρχουν τένοντες που να κείτονται κατα μήκος του οστού εδώ, και δεν υπάρχουν αρθρώσεις που να πληγούν. Αλλά υπάρχει ένας μυώνας εδώ, που μπορεί να διογκωθεί και να σκληρύνει, προκαλώντας κάποια απώλεια επιδεξιότητας στο μικρό δάκτυλο μόνο.

Αυτή η περιγραφή της σκλήρυνσης του χεριού και των αποτελεσμάτων της είναι πολύ σύντομη. Ο βαθμός της βλάβης του χεριού, φυσικά, εξαρτάται από την συχνότητα της άσκησης και την ποσότητα της δύναμης που εξασκείται. Για τον καρατέκα που προσέχει, η ζημιά είναι μικρή. Αυτός όμως που κάνει κατάχρηση πρέπει να περιμένει χειροτέρευση μέσα σε λίγους μήνες.

Τι εξυπηρετεί η σκλήρυνση; Εάν το καράτε έχει τη μορφή του σαν σπορ, δεν υπάρχει λόγος να επιδιώκεται η σκλήρυνση.

Ένα χέρι με κάλλους είναι καλό στους δρόμους ή στις επιδείξεις σπασιμάτων. Όμως τα μακροπρόσθεσμα αρνητικά αποτελέσματα, υπερφαλαγγίζουν κατά πολύ τα λίγα κέρδη απ’ αυτή την πρακτική.

www.karate.gr      

  Αρχική      Επικαιρότητα      Ιατρική   .